Entojenik bitki ayahuasca çayı ile çıktığı yolculuklarını, karmaşık ve renkli tasvirleriyle bizler anlatan Perulu ünlü ressam Pablo Amaringo’nun hayatı, yer yer bizleri üzüntüye soksa da mücadeleyi asla bırakmamız gerektiğini de net bir şekilde anlatıyor.

Eserlerindeki hayvanlar, bitkiler, ruhlar ve mitolojik varlıklar ile dolu detaylar bizleri alıp, onun dünyasına doğru yolculuğa çıkartıyor. Onun resimlerinde entojenik bitkilerin yanı sıra diğer bitkilerin yaşam ruhlarını, uzak galaksilerden gelen ziyaretçileri ve ezoterik bilgilerin eski ve bilgi muhafızlarını yakalayabilirsiniz.

13’ten yedinci çocuk olan Amaringo, 1938 yılında Üçelyalı Nehri’nin bir kolu ve küçük bir yerleşim yeri olan Porto Libertad’da doğdu. Ailesi, uzun zengin yılların ardından aşırı yoksulluk noktasına geldi. Bunun sonucunda Pucallpa’ya taşındılar. Burada iki yıl okula devam ettikten sonra aileye destek olması için çalışmaya zorlandı. 17 yaşındayken, Amaringo çok hastalandı ve ciddi kalp probleminden dolayı neredeyse ölüyordu. Haliyle iki yıl boyunca çalışamadı. Yerel bir şifacı sayesinde tedavi edildiğine inanıyordu.

Bir şaman ve ressam olan Pablo Amaringo'nun hayatı

İşte bu hastalıktan kurtulmaya çalıştığı dönem ilk kez çizmeye ve boyamaya başladı. Resim ve entojenik bitkilere ilgisi bu dönem başladı. Kalemle çiziyor, lambanın kurumu ile de gölgelendiriyordu. Araba fabrikasında çalışan bir arkadaşından permatex alarak, çizimlerini mavi bir madde ile renklendiriyordu. Kız kardeşlerinin kozmetik malzemelerini kullanıyordu. Daha sonra mürekkep ve suluboya kullandı. Bir arkadaşı da ona altı tüp yağlı boya verdi.

Kısa bir süre sonra Amaringo, portrelerden para kazanmaya başladı ancak fotoğrafçılar siyah-beyaz baskıları renklendirmeye başladığında pazarını kaybetti. 1970-60 arasında, yedi yıl geleneksel bir şifacı olarak bölgeye geniş bir yolculuk yaptı. 1977’de Pablo, şaman olarak uğraşını terk etti: “Ayahuasca oyuncak değil. Kendi içinde toksik olduğu için, vücut manevi aleme, manevi dünyanın titreşimlerine dayanamayabilir.”

Bir şaman ve ressam olan Pablo Amaringo'nun hayatı
Pablo Amaringo’nun hayatı

Pablo, resim tekniklerini öğrencilere ücretsiz olarak öğrettiği Uska Ayar (Uska Quechua dilinde ruhani, Ayar da prens demek) okulunu 1988 yılında açtı. Resimlerin satışından gelen gelir ve yardımlarla okulu devam ettiriyordu.

Bu okul ile sadece resim öğretmeyi hedeflememişti; aynı zamanda Amazon bölgesi ekosistemlerinin korunmasını anlatmaya da kendini adamıştı. Gençliği desteklemek, sanatsal eğitim yoluyla Amazon ekosistemini anlamak ve saygı duymak, kültürel kimlikleri güçlendirmek ve böylece yaşam koşullarını iyileştirmeyi sağlamak okulun hedefleri arasındaydı. 1988’de açtığı bu okul ile yaptığı çalışmalar neticesinde, 1992’de Birleşmiş Milletler’in verdiği Küresel 500 Çevre Ödülünü aldı.

Bununla birlikte, Dennis McKenna (etnofarmakolog) ve Luis Eduarda Luna (antropolog ve ayahuasca araştırmacısı), Amaringo ile 1985 yılında tanıştığında, Amaringo yoksulluk içinde yaşıyordu. Evinde gençlere İngilizce öğreterek ve tuhaf tablolarını turistlere satarak geçinmeye çalışıyordu. Luna ona ayahuasca görsellerini çizmeyi önerdi. Böylece bu, ortak bir proje olan Ayahuasca Visions: The Religious Iconography of a Peruvian Shaman (Ayahuasca Görselleri: Bir Perulu Şamanın Dini İkonografisi) kitabının temeli oldu. Pablo, Dennis ve Luna vasıtasıyla ilk defa Batı’nın dikkatine sunuldu.

Daha sonra Amaringo Plant Spirit Shamanism: Traditional Techniques for Healing the Soul (Bitki Ruhu Şamanizmi: Ruhu İyileştirmenin Geleneksel Teknikleri) kitabını kaleme aldı.

Amaringo ölümünden kısa bir süre önce, ressam olarak çalıştı. Şamanik pratiği sırasında yaşadığı vizyonları tasvir etti ve aynı zamanda gençlere sanat okulunda resim yapmayı öğretti. Luis Eduarda Luna da burada o dönem yönetici olarak çalışıyordu. Tarih, 16 Kasım 2009’u gösterdiğinde uzun süren hastalığı yüzünden öldü. Ölmeden önce melek resimlerinin yanı sıra Peru florasını ve faunasını belgeleyen resimler üzerinde çalışıyordu.

Ayahuasca Nature’s Greates Gift belgeselinde Pablo’nun çalışmalarını görebilirsiniz.

Çalışmalarında kaybolmaya devam ediyoruz Pablo Amaringo! Teşekkürler…